Digitalizirana građa – Tugomil Ujčić: Po pazinskeh briegah
Tugomil Ujčić napisao je uz brojna prozna i dramska djela i 11 knjiga poezije pa tako zbirka “Po pazinskeh briegah: pjesme u čakavštini grada Pazina” iz 1954. godine predstavlja početak i vrhunac njegova pjesničkog stvaralaštva i posvećena je Pazinu. Sastoji se od 19 pjesama koje uz rodni grad, Pazinsku jamu i poznate pazinske obitelji tematiziraju težak život istarskog čovjeka koji je uspio prevladati sve teškoće usprkos brojnim vanjskim utjecajima. Svakako treba naglasiti da je zbirka napisana na pazinskoj čakavštini i da je autor u svakoj pjesmi označio akcentuaciju očuvavši lokalni dijalekt. Jezik je živ, promjenjiv i podložan utjecajima pa je Ujčić svojom poezijom uspio očuvati pazinski govor u drugoj polovici 20. stoljeća koja time postaje trajno svjedočanstvo povijesti Istre i nezamjenjivi dio identiteta najvećeg hrvatskog poluotoka.
Po pazinskeh briegah (Along the hills of Pazin)
Tugomil Ujčić wrote numerous prose and dramas together with 11 books. The collection titled Along the hills of Pazin (Po pazinskih bregah, direct translation) from 1954 represents the beginning and apex of his poetic creation dedicated to Pazin. The collection consists of 19 poems which thematizing Ujčić’s birthplace, the Pazin Gorge and famous families of Pazin together with the burdrensome life of the Istrian man who managed to overcome difficulties despite numerous external impacts. It is important to emphasise that the collection was written using the dialect of Pazin and that the author accentuated every poem using local dialect. Language is dynamic, variable and prone to influence so Ujčić with his poetry managed to preserve the dialect spoken in Pazin in the second half of the 20th century and by doing so, it became a permanent testimony of the Istrian history and an irreplaceable part of the identity of largest Croatian peninsula.
Po pazinskeh briegah (Sui colli pisinesi)
Tugomil Ujčić accanto ai lavori in prosa e ai drammi ha scritto anche 11 raccolte di poesia. La raccolta “Po pazinskeh briegah: pjesme u čakavštini grada Pazina” del 1954 rappresenta l’inizio e il punto massimo del suo operato poetico ed è dedicata a Pisino. Comprende 19 poesie che accanto alla città natale, alla Foiba di Pisino e alle note famiglie pisine si tematizzano la difficile vita dell’uomo istriano che è riuscito a superare tutti gli ostacoli nonostante i fattori esterni. Il libro è scritto in pisinese, e l’autore in ogni poesia ha utilizzato gli accenti conservando in tal modo il dialetto locale. Il dialetto è vivo, cambia, ed è sottoposto a vari influssi, Ujčić è riuscito a conservare la parlata di Pisino della seconda metà del XX secolo, che in tal modo diventa una memoria che dura nel tempo dell’Istria e parte insostituibile dell’identità della più grande penisola croata.
